Każdy producent samochodowy kładzie nacisk na bezpieczeństwo wytwarzanych przez siebie produktów. Jednak przeciętny użytkownik aut nie może zweryfikować danych o tym, który z dostępnych na rynku samochodów jest najbezpieczniejszy. Pomóc może EuroNCAP- niezależna organizacja oceniająca poszczególne modele aut pod względem ich bezpieczeństwa.
European New Car Assessment Programme (EURONCAP), czyli Europejski Program Oceny Nowych Samochodów powstała w 1995 roku. Od tego czasu zajmuje się ona przeprowadzaniem testów zderzeniowych pośród aut produkowanych na terenie całego Starego Kontynentu. EuroNCAP była pierwszą niezależną organizacją, która opracowała standardy tego rodzaju testów. Podczas nich badana jest odporność pojazdu oraz ochrona użytkowników pojazdu.
Testy zderzeniowe (tzw. crash testy) polegają na zasymulowaniu w warunkach laboratoryjnych rzeczywistego wypadku drogowego w celu sprawdzenia bezpieczeństwa danego pojazdu. Bada się głownie skuteczność systemu bezpieczeństwa biernego samochodu, czyli m.in. systemu kontroli trakcji, systemu zapobiegającego blokowaniu kół, systemów kontrolowanego zgniotu karoserii, poduszek powietrznych, zagłówków, pasów bezpieczeństwa i pirotechnicznych napinaczy pasów. Podczas testu rejestruje się obraz wideo (1000 kl/s), a także sygnały z czujników porozmieszczanych na pokładzie samochodu i zamontowanych w specjalnych manekinach (mierzące m.in. stopień ugięcia szyi). Po wykonaniu testu zderzeniowego dane te są bardzo szczegółowo analizowane, a ich wyniki podawane są do wiadomości publicznej w postaci rankingów. Crash testami zajmują się również inne organizacje na świecie, jak np. amerykańska NHTSA, japońska NASVA czy australijska ANCAP.
Wyróżniamy 6 rodzajów testów zderzeniowych:
1.Zderzenie czołowe- auto pędzące z prędkością prawie 64 km/h uderza w nieruchomą, lecz odkształconą przeszkodę, która ma szerokość 40% najszerszej części pojazdu.
2.Zderzenie boczne- platforma symulująca samochód jadący z prędkością 50 km/h i posiadająca szerokość 1,5 metra uderza w drzwi stojącego auta, a dokładniej w punkt, gdzie znajduje się biodro kierowcy.
3.Zderzenie boczne w słup- umieszczony na platformie i rozpędzony do ok. 29 km/h samochód uderza w nieruchomy słup, posiadający szerokość 254 mm. W wyniku tego rodzaju uderzeń ma miejsce ok. ¼ śmiertelnych obrażeń na drodze.
4.Test ochrony dzieci podróżujących samochodem- w aucie umieszcza się manekiny symulujące dzieci w wieku 1,5 roku oraz 3 lat, które następnie przypina się do fotelików polecanych przez producenta samochodu. Test przeprowadza się w czasie symulowanego zderzenia czołowego i bocznego.
5.Zderzenie z pieszym- seria testów z udziałem specjalnych manekinów, które poddawane są symulacji uderzenia z jadącym z prędkością 40 km/h samochodem.
6.Wywrócenie samochodu- auto pędzące z prędkością 50 km/h najeżdża prawą stroną na niewielkich rozmiarów podjazd, w wyniku czego samochód wywraca się, a następnie dachuje.
W Szwecji wykonuje się dodatkowy test zderzeniowy: zderzenie z łosiem. Podczas takiego crash testu auto rozpędzane jest do 70-80 km/h. Uderza ono następnie w formę, która swoimi wymiarami i masą przypomina łosia. W Afryce natomiast wykonuje się test zderzenia ze słoniem. Podczas niego betonowa kula najeżdża na auto.
Każdy z powyższych testów zderzeniowych ocenia się za pomocą gwiazdek (od 1 do 5). Im więcej gwiazdek, tym mniejsze ryzyko obrażeń dla człowieka jadącego samochodem bądź pieszego. Ponadto stosuje się również wartości procentowe, które określają skuteczność ochrony stref badanych pod kątem wytrzymałości na wybrane zderzenie drogowe oraz skuteczność ochrony pasażerów i kierowcy, dziecka w foteliku oraz pieszego przez daną strefę nadwozia.
Testy zderzeniowe, w szczególności te symulujące zderzenie boczne oraz to ze słupem (powodujące najwięcej śmiertelnych obrażeń), przyczyniły się do coraz częstszego umieszczania w samochodach bocznych poduszek powietrznych.
Jeśli podoba Ci się ten artykuł, podziel się nim ze znajomymi! Diggnij StumbleUpon Facebook Twitter del.icio.us Google Yahoo! Reddit